Ben jij een kameleon of ken je een kameleon? HSP:Hoog Sensitief Persoon door Mireille van Rijn

Ben jij een kameleon of ken je een kameleon?

Voor mensen die niet hooggevoelig zijn is het vaak een raadsel wat dat precies is. Een vaag woord waar vast brandnetelthee en een lange blauwe jurk bij horen. Of een excuus voor bepaalde patronen en het duidelijk stellen van grenzen.
Hooggevoeligheid of HSP (High-Sensitive-Person)

Voor de mensen die hooggevoelig zijn en het niet weten kan het een enorme handicap zijn. Maar tegelijkertijd ook een prachtig gereedschap om iets te leren. Iets te leren over zichzelf, over jouw proces. En als je eenmaal je hooggevoeligheid onder de knie hebt (onder controle) dan kun je er ook veel profijt van hebben. Ook voor de mensen die wel al verder zijn met hun hooggevoeligheid is een reminder of een andere kijk verassend en een mooie kans om even opnieuw naar jezelf en jouw hooggevoeligheid te kijken.

Zoals je weet past de kameleon zich direct van nature aan in de kleur van zijn omgeving. Zo zijn jij en ik als hooggevoelig persoon ook. Onze antennes, onze gevoeligheid in energie is zo sterk afgestemd dat wij net als die kameleon, als we niet alert zijn, ons direct aanpassen aan de kleur (energie) van de ander, zonder dat we dit doorhebben. De reden daarvan is, dat ons empathisch vermogen zeer hoog is en we daardoor vooral het licht zullen zien van de ander. Het gaat het ego voorbij, die ziet een HSp-er op dat moment niet.
Donker en licht. Het donker voelt zwaarder dus dat ervaren we sneller in ons systeem. Daarnaast voel een HSP-er alles ook enorm diep binnenkomen, vegelijk het maar met de snelheid waarmee de kameleon zich aanpast in kleur, zo snel als dat gaat, zo snel en diep voelt de hooggevoelige alles binnenkomen.

Wat de handicap, zoals ik het voor het gemak maar even noem is, is dat we niet door hebben dat we één geworden zijn in de stemming en energie van de ander. En zo niet kunnen onderscheiden wat van ons is en wat van de ander is. Als je ineens van stemming verandert, denk dan even terug aan die kameleon en vraag je even af welke kleur jij ineens overgenomen hebt? Dan kun je dat weer scheiden en naar jezelf terug. Belangrijk is dat jij je afschermt, maar je zult niet de hele dag waakzaam zijn, ook al ben je er inmiddels in getraind. Het is en blijft jouw verantwoordelijkheid, niet van de ander.  Zo is dat met je horen, je voelen, je zien, je neemt alles over vanuit je gevoeligeid.  Dat kan bepalend zijn voor hoe jij je voelt.
Zie jezelf en/of je aura maar als de sensoren die een kameleon ook heeft.

Voor de mensen die niet hoogsensitief zijn en misschien “het blauwe jurken oordeel” hebben geveld; zie ons als een kameleon, die de kleur van de ander aanneemt. En misschien daarmee wel jouw kleur voor een moment heeft aangenomen en zo ook jouw spiegel op dat moment is. Je bent altijd wel een spiegel van elkaar in communicatie.

Inmiddels zie en ervaar ik bijna alleen nog maar voordelen van “mijn kameleon zijn”. In de meeste situaties ben ik mij ervan bewust dat ik een kameleon kan zijn en mij razend snel kan aanpassen. Hoe meer ik mij heb ontwikkelt in mijn bewust zijn en hoe het nu eigenlijk werkt, hoe handiger ik het vindt. Zelfs als de ander geen kameleon is. Dat is niet belangrijk, de ander voelt zich gewoon veel sneller op zijn of haar gemak omdat je als kameleon op dezelfde golflengte kan zitten. Vergeet nooit jezelf even opnieuw af te stemmen naar je eigen energieniveau en trilling, als je in je kameleon-rol hebt gezeten en er gebruik van hebt gemaakt.

Hopelijk zie jij en de onwetende nu ook het enorme geschenk van dit prachtige gereedschap dat hooggevoelig heet… Leer het alleen goed te gebruiken. Speel met de “kameleon” in jezelf, ga het onderzoeken en benut alle voordelen, dan is het zeker geen handicap maar een kostbaar geschenk wat jij gekregen hebt om te mogen gebruiken! En ach die negatieve gevoelens, ze verdwijnen echt vanzelf als jij je gereedschap positief leert te gebruiken, je richt op de hoge trilling en op datgene dat jouw dient!

Veel plezier, Kameleon!

Een Kameleon

Mireille van Rijn
(Toestel 01)